Mapa zasadnicza

Treść tego artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mapa zasadnicza, nazywana również Podstawową Mapą Kraju – w Polsce, zgodnie z art. 2 pkt. 7 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające informacje o przestrzennym usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, działek ewidencyjnych, budynków, konturów użytków gruntowych, konturów klasyfikacyjnych, sieci uzbrojenia terenu, budowli i urządzeń budowlanych oraz innych obiektów topograficznych, a także wybrane informacje opisowe dotyczące tych obiektów^[1].

Jest to podstawowe opracowanie geodezyjno-kartograficzne, obejmujące swoim zasięgiem obszar całego kraju. Służy celom ewidencyjnym, gospodarczym, planistycznym i strategicznym. Na podstawie mapy zasadniczej wykonywane są inne opracowania kartograficzne, które służą do celów komercyjnych np. projektowych czy budowlanych.

Mapa zasadnicza jest własnością państwową, a jej prowadzenie zostało powierzone starostwom powiatowym (w szczególnych wypadkach gminom za zgodą właściwego wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego) jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Obowiązującym układem odniesienia dla prowadzenia mapy zasadniczej jest układ „2000” (do 24 sierpnia 2000 r. był nim układ „1965”) oraz układ wysokościowy z punktem odniesienia „Kronsztad” (Rosja).

Ze względu na istnienie arkuszy mapy zasadniczej w formie papierowej lub foliowej w układach innych niż obowiązujący, w części polskich powiatów, prace geodezyjne nadal wykonuje się w układzie odniesienia współrzędnych 1965 lub układach lokalnych.

Mapa zasadnicza stanowi:

• podstawowy element państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w rozumieniu art. 40 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne,
• podstawowy materiał kartograficzny, wykorzystywany do zaspokojenia różnorodnych potrzeb gospodarki narodowej, a w szczególności zagospodarowania przestrzennego, katastru nieruchomości i powszechnej taksacji,
• źródłowe opracowanie kartograficzne do sporządzania map pochodnych i innych wielkoskalowych map tematycznych oraz aktualizacji mapy topograficznej w skali 1:10 000 (1:5000).

Mapa zasadnicza jest wykonywana w skalach 1:500 – 1:1000 dla obszarów wysoko zurbanizowanych (duże zagęszczenie obiektów stanowiących treść mapy np. gęsta zabudowa lub duża ilość urządzeń podziemnych), 1:1000 – 1:2000 dla obszarów średnio zurbanizowanych i 1:5000 dla zwartych obszarów rolnych i leśnych. W przypadkach bardzo dużego zagęszczenia obiektów naziemnych i podziemnych wykonuje się mapy w skali 1:250 (np. w rejonie przebiegu linii warszawskiego metra). Skala powinna być tak dobrana, żeby mapa była przejrzysta i czytelna.

Treść mapy zasadniczej obejmuje dane o:

• ewidencji gruntów i budynków (katastrze),
• zagospodarowaniu terenu (ulice, drzewa, obiekty użyteczności publicznej),
• podziemnym, naziemnym i nadziemnym uzbrojeniu terenu (Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu),
• ukształtowaniu terenu (wysokości szczegółów sytuacyjnych, formy ukształtowania terenu).